adj.

without master or governor;
unassisted, forlorn, abandoned.

adj. adv.

ԱՆՏԵՐՈՒՆՉ կամ ԱՆՏԷՐՈՒՆՉ. (գրի եւ ԱՆՏԵՐՈՒՉ) ἁδέσπωτος, ἅναρχος. domino velprincipe carens. Անտէր. որ չէ ընդ տէրութեամբ. ազատ. ինքնագլուխ. եւ Անգլուխ. զրկեալ ի տէրութենէ. անիշխան.

Անտերունչ շրջեսցուք. յն. ոչ տիրացեալ լիցուք. (Երեմ. ՟Բ. 31։)

Անտերունչ շրջել ըստ իւրում ախորժակացն. (Սարգ. ՟բ. պետ. ՟Ե։)

Հեծելազօրն անտերունչ շրջել. (Լաստ. ՟Ժ։)

Յարձակի ի վերայ ... անտերունչ զամենեսեան թողեալ. (Յհ. կթ.։)

Եւ լինէին անտերունչ մակեդոնացիք։ Եւ այլոյ ժամանակին անտերունչ համարել։ Յանտերունչ ինչ ժամանակացն. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անտերունչ անտերունչք
accusatif անտերունչ անտերունչս
génitif անտերնչի անտերնչաց
locatif անտերնչի անտերունչս
datif անտերնչի անտերնչաց
ablatif անտերնչէ անտերնչաց
instrumental անտերնչաւ անտերնչաւք