cf. Անպատեհ.
ἁνήρμοστος, ἁπρεπής, ἁνάξιος. incongruus, inconveniens, indignus. Անպատկան. անպատեհ. անյարմար. անվայելուչ. անտեղի. անարժան. անկարգ, անշնորհք. մինասիպէթսիզ, ճայիզսիզ.
Ասել անպատշաճ է. (Եզնիկ.։)
Առն թագաւորի անպատշաճ. (Փարպ.։)
Զպատշաճն իմ յառաջագոյն՝ անպատշաճ վարկեալ զկնի. (Արշ.։)
Անպատշաճ հարցուածք, կամ կարգումն (բանի), վարք, իրք. (Եզնիկ.։ Փարպ.։ Լաստ. ՟Ի՟Ե։ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 4։)
Յանպատշաճսն տեսանիցեն զոք եղեալ. (Շ. ընդհ.։)
Զտերունի գանձն յանպատշաճ ձեռս մատնէ։ Զմանկունս տգէտս եւ զանպատշաճս՝ քահանայութեան վիճակեցաք. (Լմբ. պտրգ.։)