iron collar (of a pillory);
collar;
ring.
κλοιός, κρίκος. vinculum, collare. Մանեակ կամ օղ ի փայտէ եւ յերկաթոյ՝ ի նուաճել զպարանոց մարդոյ կամ անասնոյ, որպէս եւ անցուցեալն ընդ քիթս. եւ Գործի տանջանաց. աղխ. եւ Ճարմանդ։ Իսկ նմանութեամբ՝ Լուծ ծառայութեան, ծանրութիւն, եւ այլն. հալգա. թասմա.
Անուրս փայտեղէնս խորտակեցեր, եւ արարից ընդ այնր անուրս երկաթիս։ Դիցէ զանուր երկաթի ի պարանոցի քում։ Լուծ անրոյ նորա յաջողեսցի. (Երեմ. ԾԵ. 13։ Օր. ԻԸ. 48։ Դան. Ը. 25։)
Կորացուսցես իբրեւ զանուր զպարանոց քո. (Ես. ԺԵ. 5։)
Կապիցե՞ս անուր ի քիթս նորա. (Յով. խ. 21։)
Նմա որպէս կովու անուր եւեթ պիտի արկանել. (Փարպ.։)
Կամեցաւ ծիծաղել վասն անրոյն (կամ անուրոյն) զոր ունէր. (Ճ. Ա.։)
Մի՛ անուր յաւելուր կարկամեալ թիկանցս. (Նար. ԺԷ։)
Անուր՝ ծանրօղ վզին, որ ոչ կարէ ի վեր հայել. (Լծ. նար.։)
Թողացուցանէ զանուր հարկաց։ Զանուր լծոյ ծառայութեան. (Յհ. կթ.։)
Օղամանեակք գահաւորակին (են) անուրքն եւ ականջքն. (Սիւն. ժմ.։)
ԱՆՈՒՐ, ի. Իբր ὀ οὑδαμοῦ. qui nullibi continetur. Անուրեք. անուստեք.
Զի է անպարագիր անկէտ եւ անսահման, աներբ՝ անուր եւ անվախճան. (Շ. խոստ.։)
Անկէտ՝ անսահման, աներբ, անուր, անբովանդակելի. (Գր. հր.։)
(Աստուած յաստուծոյ), անուր յանուրէ։ Անուրն գայ ի բեթղահէմ. (Զքր. կթ.։)
Ո՛չ չափ անչափին, տեղի անուրին, կամ երբ անբաւին. (Գանձ.։)