disconsolate, inconsolable;
disconsolately.
ἁπαράκλητος, ἁπαρηγόρατος. inconsolabilis, insolabiis. Անմասն ի մխիթարութենէ. չունօղ զմխիթարութիւն եւ զմխիթարիչ. տխուր.
Մնալոյ ի նոցանէ որբք եւ անմխիթարք. (Փարպ.։)
Մխիթարէ զանմխիթարսն. (Գէ. ես.։)
Անմխիթար տրտմեալս. (Նար. ՟Հ՟Ա։)
Անմխիթար տեղի կամ վայր. (Վրք. հց. ՟Ը։) (Կլիմաք.։)
Որպէս Անմխիթարելի. անփարատելի. անբերելի. ծանր. տխրական.
Անմխիթար տրտմութիւն, կամ սուգ, խորհուրդ, ապաշաւ, սպառնալիք. (Եղիշ. ՟Բ։ Փարպ. ՟Գ։ Սկեւռ. յար.։ Սարգ. յկ. ՟Բ։) Թէպէտեւ սուղ ինչ իցեն տրտմութիւնքն, սակայն նա անմխիթարս կարծեցուցանէ. (Մանդ. ՟Է։)
Առանց մխիթարութեան.
Հեծել, կամ տրտմիլ, կամ ողբալ անմխիթար. (Փարպ.։)