hy    |   fr

Անձնապարտ

adj.

Որ անձամբ չափ պարտական գտանի. կամ պարտական հոգւոյ, զոր օրինակ սպանօղն կամ պատճառն սպանութեան, կամ որ չարգելու զգողութիւն.

Անձնապարտ է Աստուծոյ։ Անձնապարտ լիցի Աստուծոյ եւ մարդոյ՝ կրկին մահուց արժանի. (Տօնակ.։)