ἁσχήμον, ἁσχημοσύνη. indecorum, turpitudo. Պակասութիւն ձեւոյ. անշքութիւն. տձեւութիւն. տգեղութիւն. խայտառակութիւն. անշնորքութիւն, խաղքութիւն. պիչիմսիզլիք, պէդլիք.
Ոսկին յանձեւութենէ եկն ի ձեւ. (ՃՃ.։)
Զանձեւութեանցն քաղաքաց ածեն վանդումն։ Յանձեւութեանս՝ այդու ձեւով որսասցի ի ձէնջ փրկութիւն. (Պիտ.։)
Արար նոցա պատմուճանս մաշկեղէնս, քանզի յանձեւութեանն ծածկոյթ բաւական է, ամփոփել զմեր զանձեւութիւնն, եւ բուժիչ լինել յօդոցն վնասակարութենէ։ Յանձեւութիւն ստգտեցելոցն զայն հրամայեմք. (Բրս. հց. եւ Բրս. արբեց.։)
Մերկ մարմնով չհանդուրժէ կալ առաջի բազում տեսողաց սակս ամօթոյ անձեւութեանն։ Արժանաւոր ամօթոյ քան զամենայն անձեւութիւնս մարմնոյ. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Թ։)
Փորձեսցես նովաւ, եւ ի վերայ ածելով ծածկեսցես զանձեւութիւնն քո. (Փիլ. այլաբ.։)
Ներգործութիւն որովայնամոլութեան՝ ... Նոյի անձեւութիւն, Ղովտայ մեղադրութիւն։ Չարութիւն է անձեւութիւն դիւական՝ ի ճշմարտութենէ մեկնեալ. (Կլիմաք.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անձեւութիւն | անձեւութիւնք |
| accusatif | անձեւութիւն | անձեւութիւնս |
| génitif | անձեւութեան | անձեւութեանց |
| locatif | անձեւութեան | անձեւութիւնս |
| datif | անձեւութեան | անձեւութեանց |
| ablatif | անձեւութենէ | անձեւութեանց |
| instrumental | անձեւութեամբ | անձեւութեամբք |