adj.

unpractised, untried, new, inexperienced, ignorant.

adj.

Որ չէ հմուտ կամ հմտացեալ. տխմար. ոչ խելամուտ. անտեղեակ. անընդել. չսորված. պիվուգուֆ. ἅπειρος. imperitus.

Առանց դպրութեան՝ եւ գրոց անհմուտ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 3։)

Բժիշկք կենաց քոց անհմուտք ի հանճարոյ. (Երզն. լս.։)

Ճշմարիտ լուսոյն անհմուտք. (Խոսր.։)

Անհմուտ քերթողի ունկն դնէր. (Ոսկիփոր.։)