adj.

ἁόργητος. ira carens, qi non irascitur, aut irasci non solet. Ազատ ի կրից բարկութեան (Աստուած). եւ (մարդ) անբարկացօղ. հեզ. հեռի ի բարկանալոյ.

Ըստ բնութեանն անբարկանալի է Աստուած։ Անբարկանալի է բնութեամբ. (Մխ. երեմ.։)

Բարկացուցաք զանբարկանալի բնութիւնն. (Սարգ. յկ. ՟Ե։)

Զանբարկանալին ի ցասումն ածեն. (Վրք. հց. ԻԶ։)

Անբարկանալի մտօք զաղօթսն Աստուծոյ նուիրել. (Խոսր.։)

Երանէ տէրն ոչ զամենեւին անբարկանալին. (Շ. մտթ.։)

Զինքն զարդարել հեզութեամբն եւ անբարկանալի լինելովն. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ժ՟Ա։)