cf. ԱՆԲԱԺԱՆՈՒԹԻՒՆ.
Միով բանիւ ի ներքս ածելով զանբարժութեանն եւ զանքակութեանն զկարգս։ Անբարժութեամբ կալեալ զանձնաւորութիւնն. (Նանայ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | անբարժութիւն | անբարժութիւնք |
accusatif | անբարժութիւն | անբարժութիւնս |
génitif | անբարժութեան | անբարժութեանց |
locatif | անբարժութեան | անբարժութիւնս |
datif | անբարժութեան | անբարժութեանց |
ablatif | անբարժութենէ | անբարժութեանց |
instrumental | անբարժութեամբ | անբարժութեամբք |