Աճեցողութիւն, ութեան

ԱՃԵՑՈՒԹԻՒՆ ԱՃԵՑՈՒՄՆ. cf. ԱՃՈՒՄՆ. τὸ αὑξεντικόν (աճեցականն՝ զօրութիւն. իբր աճեցուցիչ, եւ աճական) αὕξησις augendi virtus, accretio

Աճեցողութիւնն հոգեւորական գոյ ի նոսա. (Շ. հրեշտ. առեալ ի Դիոն. երկն. ՟Ժ՟Ե։)

Ծնչութիւն, եւ կենդանարարութիւն, եւ աճեցողութիւն. ուր վերջին բառդ կայ եւ ի յն. այլ ի մեր օրինակի պակասի։

Եւ ո՛չ թուոյ աճեցողութիւնք. (Սարգ. յուդ. ՟Գ։)

Ըստ աճեցութեան շարժեսցի. (Նիւս. կազմ. ՟Ժ՟Ը։)

Շառաւիղաց ընդունելով աճեցումն. Զանազան բուսոցն աճեցմունս։ Լուղակացն աճեցմամբ. (Պիտ.։)

Նովին աճեցմամբ՝ առաւելութեամբ քո ողորմութիւնդ աւետարանեսցի. (Նար. ՟Լ՟Է։ )Իսկ ի ՟Ղ՟Գ. սուրբ միւռոնն կոչի աճեցումն տղայոց, իբր աճեցուցիչ։