ԱՂՕԹԱԿԱՅՈՒԹԻՒՆ որ եւ ԱՂՕԹԱԿԱՑՈՒԹԻՒՆ. Յաղօթս կալն. աղօթելն.
Որ յաղօթակայութեանն զահաքրտնութիւնն պատմեն. (Թէոդոր. մայրագ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | աղօթակացութիւն | աղօթակացութիւնք |
| accusatif | աղօթակացութիւն | աղօթակացութիւնս |
| génitif | աղօթակացութեան | աղօթակացութեանց |
| locatif | աղօթակացութեան | աղօթակացութիւնս |
| datif | աղօթակացութեան | աղօթակացութեանց |
| ablatif | աղօթակացութենէ | աղօթակացութեանց |
| instrumental | աղօթակացութեամբ | աղօթակացութեամբք |