enormity;
terribleness, frightfulness;
majesty, grandeur.
Ահաւորն գոլ. ահեղութիւն, եւ ահարկութիւն.
Քաղցր աչացն ահաւորութիւն առ թիւրս. (Խոր. ՟Գ. 68։)
Ի խորութենէ ահաւորութեան սորա զահի հարեալ. (Արշ.։)
Միւսանգամ գալուստն ահաւորութեամբ. (Կամրջ.։)
Ձայնին կամ դատաստանին ահաւորութիւն։ Ամաչեցելոյս յերեսաց մեծիդ ահաւորութեան. (Նար.։)
Փող ահաւորութեան. փառք կամ հնչիւն կամ խորհուրդ ահաւորութեան. իբր ահաւոր։
Եւ ահաւոր զօրութիւն ինչ. մեծ վայելչութիւն.
Ահաւորութիւն նշանաց յարութեան։ Ահաւորութիւն տեսլեանն երեւելոյ։ Ահաւորութեամբ զօրութեան փառացն Քրիստոսի. (Ագաթ.։)
Մինն յերջանկափառ համազօր ահաւորութենէ։ Այնքան ունի ահաւորութիւն՝ անունս օծութեան. (Նար.։)
Ուրախութեամբ կալ առաջի ահաւորութեանդ ձերոյ. (Փարպ.։)
Պատկառանք. երկիւղ. խիպ, վախ, ահուդող. հիճապ. գօրգու.
Ամենայն տարերքս ահաւորութեամբ կան ի սպասու (արարչին). (Շիր.։)
Ահաւորութեամբ օրհնեցին։ Ահաւորութեամբ դողան ի կիզանօղ հրոյ աստուածութեան. (Նար. յովէդ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ահաւորութիւն | ահաւորութիւնք |
| accusatif | ահաւորութիւն | ահաւորութիւնս |
| génitif | ահաւորութեան | ահաւորութեանց |
| locatif | ահաւորութեան | ահաւորութիւնս |
| datif | ահաւորութեան | ահաւորութեանց |
| ablatif | ահաւորութենէ | ահաւորութեանց |
| instrumental | ահաւորութեամբ | ահաւորութեամբք |