adj. s.

cf. Ահաբեկ;
cf. Ահաբեկութիւն;
— առնեմ, cf. Ահաբեկեմ.

adj.

Ահիւ փետօղ՝ տագնապօղ, եւ տագնապեալ. ահաբեկ.

Ահագին ահափետ օրհասք մահու հասուցանէին. (Յհ. կթ.։)

s.

ԱՀԱՓԵՏՔ. Արհաւիրք.

Սասանութիւնք, եւ ահափետք մահուց. (Յհ. կթ.։)

ԱՀԱՓԵՏ ԱՌՆԵԼ. cf. ԱՀԱԲԵԿԵԼ.

Ահափետ արարեալ՝ զօրհասն գուշակեն։ Ահափետ արարեալ դադարեցուցանէ զխրոխտացեալսն ի վերայ եկեղեցւոյ. (Ագաթ.։ Արծր. ՟Ե. 2։)