cf. Քակտումն.
ՔԱԿՏՈՒԹԻՒՆ ՔԱԿՏՈՒՄՆ. cf. ՔԱԿՈՒՄՆ. κατάλυσις dissolutio.
Ջրհեղեն նշանակաւ հոգական քակտութիւն է։ Արդ է ապականութիւն՝ բոլոր իրի քակտութեան պատճառ. (Փիլ. լին.։ Յհ. իմ. երեւ.։)
Ի տալ տեառն զբարձս քո ի քակտումն. (Թուոց. ՟Ե. 21։)
Հակառակամարտացն քակտումն։ ի քակտումն երիցագունին պատուոյ։ Ի քակտումն հակառակորդացն զօրութեան. (Փիլ.։)
Ի քակտումն արիանոսաց։ Ի քակտումն սկիւթացւոց աղանգդոյն։ Զնախնի աւանդութեան մերոյ խնդրէր զքակտումն։ Նոքաքակտման էին գոծունեայք. (Խոր.։ Ճ. ՟Բ.։ Փարպ.։ Երզն. մտթ.։)
Քակտումն ի մեղաց. (Ճ. ՟Բ.։)
Իսկ (Շար.)
Անիծիցն եղեր քակտումն. իմա՛ քակտիչ, լուծիչ։
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | քակտութիւն | քակտութիւնք |
| accusatif | քակտութիւն | քակտութիւնս |
| génitif | քակտութեան | քակտութեանց |
| locatif | քակտութեան | քակտութիւնս |
| datif | քակտութեան | քակտութեանց |
| ablatif | քակտութենէ | քակտութեանց |
| instrumental | քակտութեամբ | քակտութեամբք |