adj.

knowing one's master or lord.

adj.

Ճանաչօղ եւ սիրօղ զտէր իւր. կամ Տիրուկ, սիրուն տէր. (որպէս ռմկ. աղաճան, վարդապետճան) կամ տիրօղ (որպէս դաւաճանն է դաւիչ).

Յարանունն է, որ յա՛ր յանուն ինչ քերթոցեալ է։ որպիսի՝ տիրաճան, խրախճանք. (Թր. քեր. (ըստ յն. տեսօղ, սնուցիչ)։)

Ի տիրութենէ տիրաճան՝ ի խրախճանութենէ ճանաչելով խրախճանն։ Յառաքինութենէ առաքինի, եւ ի խրախճանութենէ խրախճան, եւ ի տէր ծանօթութենէն տիրաճան. (Նչ. եւ Երզն. քեր.։)