sacred;
His HoliNess, His Grace.
ἰερός, ἰερόν sacer, sacrum, sanctus, -a, -um ἰερώτατος sacratissimus, divinus . Որ է ի սուրբ անէ ի տեսակէ՝ ի կարգէ. սրբանուէր. նուիրական. աստուածազան. աստուածային. հաղորդ սրբութեան. սուրբ. եկեղեցական. հոգեւորական. արգոյ. յարգական. նազելի. պարկեշտ. մաքուր. (անձն, կամ բան, կամ գիր, կամ իր)
Ո՛վ սրբազանդ մանկանց սրբազանից (տիմոթէէ)։ Սրբազան այրդ աստուծոյ։ Պետականդ բոլոր սրբազանից։ Ի սրբազանից արանցն։ Սրբազանն պաշտօնեայ։ Սրբազան տեսուչն պետրոս. (Դիոն.։ Մագ.։ Սարգ.։ Լմբ.։ Սիսիան.։)
Սրբազանիցն միայն է սրբազան վայելչութեամբ առ սրբազանսն կցորդութիւն։ Որպէս սրբազանն ասաց բան։ Սրբազանն գիր։ Գտցէ յաստուածաւանդն ասացեալ սրբազան տառի. (Դիոն.։ Պրպմ.։ Մագ.։)
Սրբազան անուան ձերոյ յիշատակարան. (Նար. առաք.։)
Աղօթս սրբազանս եւ խորհրդականս։ Սրբազան սեղանաւ։ Սրբազան իւղոյն. (Մագ.։)
Ոչ կամի զսրբազան կարգն՝ որ անընտողաբար ոք տայցէ խոզացելոց եւ շանց ոմանց. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Դաւանութիւն սրբազանց (այսինքն սրբազանից) խորհրդոց մերոց զարդու. (Մաքս. ի դիոն.։)
Զիւրաքանչիւր անկողինս ամուսնութեանն սրբազան եւ ամբողջ պատեսցեն։ Ծախելով զսիրոյն մեծարգի ջերմութիւն ի կոչեցեալն սէր ի սրբազանին յաստուած. (Պիտ.։)
ՍՐԲԱԶԱՆ ՑԱՒ. ըստ յն. ոճոյ. ἰερός νόσος morbus sacer. որպէս Ցաւ գլխոյ.
Եւ հիւանդութիւն՝ վստմական (յն. սրբազան) գոլով բնութեանն (գլխոյ՝) իրաւապէս սրբազան կոչի. (Պղատ. տիմ.։)
Կամ Ազգ լուսնոտութեան. ... comitiale.
Հիւանդ, որ ունիցի զասացեալն սրբազան ցաւ. (Պղատ. օրին. ՟Ժ՟Ա։)