adj.

divine.

adj.

θεῖος divinus, divus Աստուածանման (իբր այսինքն ալդակից գտեալ). աստուածազգի. աստուածատեսակ. աստուածարեալ. սրբազան. աստուածային. աստուածական.

Աստուածազան այր։ Աստուածազանն Մովսէս, կամ եղիա, կամ առաքեալ. (Պիտ.։ Զքր. կթ. ստէպ։ Նիւս. կազմ.։)

Աստուածատեսք եւ աստուածախօսք եւ աստուածազանք լինէին. (Եփր. պհ.։ Մանդ. ՟Գ։)

Խրատեալք առ աստուածազան արս։ Աստուածազան ոգւոյն օրինադրէ։ Ուսեալք յաստուածազան գրոց. (Փիլ.։)

Աստուածազանիցն այնոցիկ. (Շ. հրեշտ.։)

Ճշմարտութիւն արարէ՛ք ասեն աստուածազանն դիրք. (Սարկ. քհ.։)

Աստուածազան եւ մեծասքանչ խորհուրդ. (Անան. եկեղ։)

Եւ զի՞նչ զարմանք են յաստուածազանիցն ոչ պատկառել քեզ արանց։ Աստուածազան խոնարհութեամբ իւրով. (Յհ. իմ. եկեղ.։)

Աստուածազան բարբառովդ. (Մագ. ՟Ա։)

Յաթոռ աստուածազան վերադիտողութեան գաւառին կարգեսցուք. (Կաղանկտ.։)