hy    |   fr

Մեկնաւոր, աց

adj.

alone, solitary.

adj.

Մեկնակ. մեկին, միակ, միայնակ.

Օրն միանձն մեկնաւոր՝ որ ունի հաղորդութիւն ընդ այլ աւուրսն. (Վեցօր. ՟Բ։)

Արկանեն եւ աղաբողոնս մեկնաւորս. (Եղիշ. միանձն.։)

Եւ Մեկնաբանեալ. յայտնի.

Այս է կերպարանին մեկնաւոր բարեցեւութիւն. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif մեկնաւոր մեկնաւորք
accusatif մեկնաւոր մեկնաւորս
génitif մեկնաւորի մեկնաւորաց
locatif մեկնաւորի մեկնաւորս
datif մեկնաւորի մեկնաւորաց
ablatif մեկնաւորէ մեկնաւորաց
instrumental մեկնաւորաւ մեկնաւորաւք