reality, truth;
essence, substance, nature;
naturalness;
personality, hypostasis;
essence, essential or volatile oil;
— բեւեկնոյ, spirit, or — of turpentine.
որ եւ ասի ԻՍԿ. οὑσία essentia, substantia. Բուն էութիւն. իսկականութիւն զինչութիւն. բնութիւն. գոյացութիւն. cf. ԻՆՔՆՈՒԹԻՒՆ.
Ոչ ունիս չարանալ իսկութեամբ բարիդ. (Նար. ՟Լ՟Դ։)
ահա տուր, որոյ իսկութիւն բնութեանն ոչ պարփակի. (Լմբ. ստիպ.։)
Քրիստոսի միայն՝ իսկութեամբ բնութեամբ, եւ ոչ յորջորջանօք է աստուած հայր. (Կոչ. ՟Ե։)
Ընդ իսկութեանն աստուծոյ էր աշխարհս (ի միտս աստուծոյ). (Վեցօր. ՟Է։)
ԻՍԿՈՒԹԻՒՆ. ὐπόστασις substistentia, hypostasis. Ինքնութիւն. ենթակայութիւն. անձնաւորութիւն.
հայր է հայրն միածնի որդւոյ, եւ բղխումն հոգւոյն սրբոյ, պատճառ նոցունց իսկութեանցն ի նոյն բնութենէ. (Յճխ. ՟Բ։)
Ծանեաւ յայտնութեամբն հօր զիսկութիւն որդւոյն գոլ ի բնութենէ հօր. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Թ։)
իսկ այս բան՝ իսկութիւն եւ մշտնջենաւորութիւն է. յն. ἑνυπόστατος , ներենթակայացեալ. այսինքն անձնաւոր էակ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 3։)
Որ ի հայրական իսկութենէն յառաջ բղխեալ աղբիւր լուսոյ. (Շար.։)
ԻՍԿՈՒԹԻՒՆ. Բուն իր. արդիւնք. Ճշմարտութիւն.
Զփորձն իսկութեամբ ցուցից։ Իսկութիւն, եւ ոչ օրինակ. (Նար. ՟Լ՟Թ. ՟Ղ՟Գ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | իսկութիւն | իսկութիւնք |
| accusatif | իսկութիւն | իսկութիւնս |
| génitif | իսկութեան | իսկութեանց |
| locatif | իսկութեան | իսկութիւնս |
| datif | իսկութեան | իսկութեանց |
| ablatif | իսկութենէ | իսկութեանց |
| instrumental | իսկութեամբ | իսկութեամբք |