Ընդդիմահարիմ, եցայ

vn.

to resist;
to repel, to repercute.

ձ.

Ի դիմի հարկանիլ. ընդհարկանիլ. բախիլ. հակառակիլ.

Ես ոչ բանիւ ընդդիմահարիմ, այլ գործով յանդիման առնեմ. (Վրք. սեղբ.։)

Որք դաւաճանէին եւ ընդդիմահարէին. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 34։)