Արմատակեր

adj.

that eats roots or herbs.

adj.

Կերօղ արմատոյ բուսոց եւ տնկոց.

Արմատակեր կենդանի (խոզ)։ Արմատակեր կնճիթք (խոզի). (Ոսկ. փիլիպ.։) (Ագաթ.։)

Եւ Խոտաճարակ. ընդակեր.

Ամրացեալք յայրս, զգաստացեալք, արմատակերք. (Բուզ. ՟Ե 15։)