that eats roots or herbs.
qui mange des racines.
Իբրեւ զգետնաբիր եւ զարմատակերն կնճթաց։ Ի կնճիթ կոճանաց յեղեգան բնակելոց. (Ագաթ.։)
Կճղակացեալք էին իբրեւ զգետնաբիր եւ զարմատակերն կնճթաց. (Ագաթ.։)
Voir tout
Կերօղ արմատոյ բուսոց եւ տնկոց.
Արմատակեր կենդանի (խոզ)։ Արմատակեր կնճիթք (խոզի). (Ոսկ. փիլիպ.։) (Ագաթ.։)
Եւ Խոտաճարակ. ընդակեր.
Ամրացեալք յայրս, զգաստացեալք, արմատակերք. (Բուզ. ՟Ե 15։)