made by God;
that consecrates, that causes God to descend;
divine, sacred.
θεόκτιστος a deo creatus, traditus ՅԱտուածոյ գործեալ. որ ինչ է գործ այսինքն, եւ աստուածային.
Ըստ աստուածագործ սրբութեան օրինագիր կրօնից. (՟Բ. Մակ. ՟Զ 23։)
Աստուածագործ մարմին, կամ մարմնաւորութիւն որդւոյ. (Պրոկղ. ներբ. ղկ.։)
Ճառէ զպէսպէս նշանացն աստուածագործաց. (Տօնակ.։)
Աստուածագործ յարութիւն, կամ սքանչելիք, կամ զօրութիւն, կամ աւանդութիւն խորհրդոյն. (Ագաթ.։)
Աստուածագործ ներգործ ներգործութիւնք. (Կամրջ.։)
Աստուածագործ խաչ, կամ պատուաստ. (Նար. խչ.։)
Կամ Ատուածով գործեցեալ ի գործեցեալ ի մարդկանէ.
Աստուածագործ սպասաւորութիւն, կամ մշակութիւն. (Ագաթ.։ Կորիւն.։)
θεουργός deificus իբր Աստուածացուցիչ. սրբարար. աստուածագործական.
Որոց յոլովակի հաղորդք եղեն արք սրբազանք՝ աստուածագործից գալստեանց աստուածայնոցն լուսափայլութեանց. (Դիոն. երկն. ՟Ժ՟Ե։)
Քահանայագործն աստուածագործ է. (Ոսկիփոր.։)