loss of voice;
aphony.
ἁφωνία, ἁφασία. privatio vocis, silentium, loquendi impotentia, stupor. Անձայն կամ անբարբառ գոլն. պակասութիւն ձայնի. եւ անխօսութիւն. լռութիւն. պապանձումն. եւ ապշութիւն. սէսսիզլիք. սիւքիւթ, տիլսիզլիք.
Ձկանց անձայնութիւն. (Շ. ՟ա. պետ. ՟Ծ՟Գ։)
Ընդհատ հատումն բայից, տի՛նա առաւել եւ անձայնութիւն կրել ամենեւին։ Պատճառս անձայնութեան լինել. (Փիլ. ՟ժ. բան. եւ Փիլ. տեսական.։)
Անձայնութեամբ կարկեաց զհայրն. (Զքր. մկրտ.։)
Ընկա՛լ ո՛րդեակ զյորջորջումս, եւ ի բա՛ց վճարէ զիս յանձայնութենէս. (ՃՃ.։)
Պատուհասեցեր զծերունին անձայնութեամբ։ Այնպէս անկան, իբր զի անձայնութեամբ արգելուլ. (Ոսկ. յաւետիս. եւ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 32։)
Սքանչելիք իրացն յանձայնութիւն ածին զնոսա. (Ոսկ. ղկ.։)
Ո՞վ իցէ՝ որ անձայնութեամբ բառնայ զհակառակութիւն, եթէ ոչ Որդին Աստուծոյ. (Համամ առակ.։)
Եւ ըստ քերականաց՝ իսպառ անձայն գտանիլն ոմանց ի բաղաձայն տառից.
Անձայն գիրն ունի այսպէս. քանզի անձայնութիւն սոցա ի ձայնաւորութենէ ոմանց իմացեալ եղեւ. (Մագ. քեր. եւ Երզն. քեր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անձայնութիւն | անձայնութիւնք |
| accusatif | անձայնութիւն | անձայնութիւնս |
| génitif | անձայնութեան | անձայնութեանց |
| locatif | անձայնութեան | անձայնութիւնս |
| datif | անձայնութեան | անձայնութեանց |
| ablatif | անձայնութենէ | անձայնութեանց |
| instrumental | անձայնութեամբ | անձայնութեամբք |