Անխոշտանկ

adj.

ԱՆԽՈՇՏԱՆԿ ԱՆԽՈՇՏԱՆԿԵԼԻ. ἁνέγκλητος. inculpatus. Ազատ ի խոշտանգանաց՝ սաստից եւ գանից. անպարսաւ.

Անխոշտանկ եւ անպատուհաս լինել քեզ ի նմանէ։ Զի դու անպատճառ եւ անխոշտանկելի իցես. (Պտմ. աղեքս.։)