Անխնդիր

adj.

ἁζήτιτος. qui exquiri nequit. Ոչ խնդրելի. անքննելի.

Զի՞ խնդրես զանխնդիրդ, զի՞ քննես զանքնինդ. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 5։)

Կամ ոչ խնդրեալ. անայցելու.

Մարդն ի կորստեան իւրում անխնդիր ոչ մնաց, այլ խնդրեցաւ. (՟Գ. Կոր.։)