cf. Օրհնիչ.
ὐμνῳδός qui hymnos decantat. Որ երգս յօրինէ եւ նուագէ յորհնութիւն աստուծոյ.
Օրհներգուն դաւիթ ասէ։ Զոր աստուածաշունչ ձայնն նուագեաց օրհներգուին (կամ օրհներգոյին կամ օրհներգոյն) դաւթի։ Օրհներգուք գոլովտեառն ընդ դաւթայ. (Ճ. ՟Ա.։ Նար. ՟Կ՟Ա։ Երզն. մտթ.։)
Թաշտօնեայս աստուածայինկամացն ... ամենեցուն արարչին օրհներգուս. (Առ որս. ՟Է։)
Ամենասուրբ երրորդութեանն են օրհներգուք։ Ի հնոցէն ապրեալք՞ օրհներգուք քեզ եղեն։ Եւ զօրհներգուսըն սիոնին, ի դերութիւն խիստ վարեցին. (Յճխ. ՟Ժ՟Դ։ Խոսր.։ Յիսուս որդի.։)