glorification;
glory, magnificence, pomp, splendour;
փառաւորութեամբ, cf. Փառաւորապէս.
δόξασμα, δόξα, ἕνδοξον, κλέος, εὑκλεία, εὑημερία glorificatio, decus եւ այլն. Փառաւորիլն, եւ ելն. մեծարանք. պատիւ. շուք. պարծանք. փառք. իրք պանծալիք. վայելութիւն, հանդէս. հռչակ. բարօրութիւն. ճոխութիւն. պերճութիւն.
Ետու ի Սիոն զփրկութիւն Իսրայէլի ի փառաւորութիւն։ Զփառաւորութիւնս իմ, զոր ածի ի վերայ քո։ Ամենայն փառաւորութիւն մեր կործանեցաւ։ Ո՞յր ի ձէնջ տեսեալ իցէ զտունս զայս ի փառաւորութեան իւրում զառաջինն։ Զհրէիցն թշուառութիւն՝ իւրեանց փառաւորութիւն համարէին։ Ամենայն ժողովուրդն ուրախ լինէր ի վերայ ամենայն փառաւորութեանցն՝ որ գործէին ի նմանէ.եւ այլն։
Ունայն է կանք մեր եւ ոչինչ, թէ՛ փառաւորութիւն պատահի, թէ՛ անարգութիւն. (Լմբ. ժղ.։)
Ցնծայր հոգւով ընդ փառաւորութիւնսն Աստուծոյ։ Ի ձեռն բարեաց քոց՝ անուանն Աստուծոյ լինիցի ոք փառաւորութեան պատճառ. (Վրք. ոսկ.։ Շ. ընդհանր.։)
Փառաւորութիւն եղբարցն՝ մեզ է փառք. (Խոսր. պտրգ.։)
Տեսանէր զծերութիւն փառաւորութեան (փառացի անձինն) սքանչելի եւ կարի վայելուչ իմն. (՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Ե. 13։)
Յովսէփ արեմաթացի՝ պիղատոսի ծանօթ վասն փառաւորութեան (ազնուականութեան). (Բրսղ. մրկ.։)
Մերթ՝ իբր Փառաբանութիւն. գոհութիւն՞
Բազում փառաւորութիւն ամենատեառն մատուցանէր։ Որպէս զի նախընծայ փառաւորութեամբս յորդորեսցուք զբարերար տէրն մեր. (Ագաթ.։ Խոսր.։)
ՓԱՌԱՒՈՐՈՒԹԵԱՄԲ. իբր. մ. ἑνδόξως gloriose. Փառաւորապէս. պատուով. առօք փառօք.
Ապա առընկալաւ զնա փառաւորութեամբ։ Ընկալան զհրեշտակսն Շմաւոնի փառաւորութեամբ. (՟Բ. Մակ. ՟Ժ՟Բ. 43։ ՟Ժ՟Դ. 46։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | փառաւորութիւն | փառաւորութիւնք |
| accusatif | փառաւորութիւն | փառաւորութիւնս |
| génitif | փառաւորութեան | փառաւորութեանց |
| locatif | փառաւորութեան | փառաւորութիւնս |
| datif | փառաւորութեան | փառաւորութեանց |
| ablatif | փառաւորութենէ | փառաւորութեանց |
| instrumental | փառաւորութեամբ | փառաւորութեամբք |