s.

condition or authority of the master of a house, or of the chief of a tribe;
feudality.

s.

Տանուտէրն գոլ. իշխանութիւն տանուտեառն. ցեղապետութիւն. եւ Կարծեցեալ իշխանութիւն աստեղաց.

Զքոյրն (կոչել) ասպապապետի պահլաւ՝ յառնն տանուտէրութենէ զանունն որոշեալ։ Զիւրաքանչիւր ուրուք զտանուտէրութիւն տամ, եւ զգահ եւ զպատիւ. (Խոր. ՟Բ. 27։ Փարպ.։)

Խտրեն զտանուտէրութիւն երէս աստեղն (հրատի), որ է երեքշաբաթ. նոյնպէս եւ զտանուտէրութիւն կռոնոս աստեղն (երեւակի), որ է շաբաթ. (Շիր.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif տանուտէրութիւն տանուտէրութիւնք
accusatif տանուտէրութիւն տանուտէրութիւնս
génitif տանուտէրութեան տանուտէրութեանց
locatif տանուտէրութեան տանուտէրութիւնս
datif տանուտէրութեան տանուտէրութեանց
ablatif տանուտէրութենէ տանուտէրութեանց
instrumental տանուտէրութեամբ տանուտէրութեամբք