boldness, effrontery;
cf. Վզանութիւն;
ի — գալ, to grow bold, to withstand, to oppugn, to impugn, to contend, to dispute.
Վէճ. վէգ. կամ Վիսութիւն. վզանութիւն. յանդգնութիւն. ուստի ասի՝ Ի ՎՍԵՐ ԳԱԼ, իբր ոգորիլ. յանդգնիլ. πάντα τολμάω omnia audeo. եւ Ի ՎՍԵՐ ԵԿԵԱԼ, կամ ՎՍԵՐԵԿԵԱԼ. որպէս Յանդուգն. կամ նոյն ընդ Վսեր. ա.
Նաւաստիք յիշին պարսաւանօք իբրեւ զ՝ի վսեր եկեալս վասն աւելաստացու ագահութեան։ Ընդ որս ի վսեր եկեալ՝ հարկեցան մարտնչել վասն աւելորդացն տենչմանց։ Վասն չքաւորութեան աղցաւորացն ի վսեր եկեալ՝ ետուն զանձինս յայսպիսի թշուառութիւն. (Պիտ.։)
Մեծատունքն վասն ընչիցն միայն ի վսեր եկեալ յանդգնին։ Եթէ այնչափ ի վսեր ինչ գայաք, եւ զանձինս ի մահ դնէաք։ Աւաղակք եւ գերեզմանակրկիտք, եւ ի վսեր եկեալքն (յն. մենամարտիկք). (Ոսկ. մ. ՟Ա. 20։ ՟Բ. 8։ Ոսկ. փիլիպ. ՟է։)
Տու՛ք զերեսս վսերեկելոյդ, զի իշխեաց հայհոյել։ Ի վսեր եկեալ դիմադրաւ՝ բռնաւոր իշխեցեր կոչել զարքայ. (Ճ. ՟Ա.։)
Իսկ ի Հին բռ. յումպէտս գրի.
Ի վսեր, ի չար նախանձ։
ՎՍԵՐ ի. ա. ՎՍԵՐ ՎՍԵՐԱԿԱՆ ՎՍԵՐԱՄԻՏ ՎՍԵՐԱՅԻՆ. Վէս եւ վատթար. վատշուէր. յանդուգն. յահուր. լիրբ դիմախօս. ամբարտաւան. հէգ. թշուառական. չար.
Ոչ ունիմ վստահութիւն կոչել զանուն ահաւորիդ ի վերայ վսերիս։ Վերացո՛ ի վսերէս զվէր վիրաւորեալ ծառայիս. (Յհ. գառն.։)
Կարդա՛ զանուն վաղավախճան վսերիս, որպէս եւ բարբառն բղխեալ ի բերանոյդ առ տալիթայն։ Զբերանն կափուցեալ ի վերայ վսերիս։ Լուա՛ զանթուելի վէր վերամբարձեալ վսերիս։ Ի քանի՞ վարմից վսերական վիրագին կորզեցեր զիս կեցուցիչ։ Զգահավիժեալս ի բարձանց զհրասուզեալ վիրագս վսերականս։ Զանձն վսերամիտ հիքոյս։ Շնորհեա՛ զմաքրութիւն վսերամիտ հիքոյս։ Զվսերամիտ անձն իմ զստահակեալ եւ զապստամբ։ Փրկեա՛ զիս ի վսերամիտ գոռոզէն։ Ընթադրեա՛ ի վսերամիտս զծագումն ողորմութեանդ անբաւ։ Թաքուցի ի վսերային միտս իմ։ Վհատեալ վսերային վերամբարձեալ ծովս անտարացոյց՝ զանորդիս չարեաց։ Զբերան հնացեալ վսերային վիրագին. (Բենիկ.։)