adj.

sanctifying, saving, wholesome;
— շնորհք, sanctifying or saving grace.

adj.

ἀγιοποιός, ἀγιαστικός sanctificator, sanctificus. Որ սուրբ առնէ. պատճառ սրբութեան. սրբիչ. մաքրազարդօղ. քաւիչ. նորոգիչ. կենդանարար. շնորհատու. մակդիր՝ սեպհականեալ Հոգւոյն սրբոյ.

Երկիւղ տեառն սուրբ է, եւ սրբարար սիրողացն զնա. (Համամ առակ.։)

Եկեղեցեաց սրբարար եւ օգնական եւ վարդապետ հոգին սուրբ։ Ամենայնի նոցա սրբարարն է։ Սրբարար եւ զօրացուցիչ՝ հոգւոյն սրբոյ զօրութիւնն. (Կոչ. ՟Ժ՟Դ. ՟Ժ՟Ե։)

Հոգին սրբարար այժմ բնակէ ի քեզ. (Շ. տաղ.։)

Ծնեալք ի ժառանգութիւն աստուծոյ՝ հոգւովն սրբարարաւ. (Յհ. իմ. եկեղ.։)

Սրբարար տէրն։ Սրբարար տնօրէնութեամբ. (Ի գիրս խոսր.։)

Զսեղանն սրբարար աստուածային խորհրդոյն. (Արծր. ՟Ե. 12։)

Որ եղեր սեղան սրբարար հրոյն, օրհնեալ ես խաչ՝ ընծայող լուսոյ. (Սիւն. տաղ խչ.։)

Իսկ (Նար. ՟Հ՟Ե.)

Զսրբարարն մատուցման արեանն քրիստոսի յարդարեաց. իմա՛ կամ ընթերցի՛ր, սրբարան։

ՍՐԲԱՐԱՐ. մերթ Որպիսի եւ է մաքրօղ, մաքրողական.

Փռնչելն՝ առողջութեան նշանակ է, եւ ուղղոյն սրբարար. (Վանակ. յոբ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Սրբարարութիւն, ութեան

Voir tout