s.

fellow-student;
school-fellow.

adj.

ՈՒՍՈՒՄՆԱԿԻՑ կամ ՈՒՍԸՄՆԱԿԻՑ. συμμανθάνων simul vel una discens συμμαθητής condiscipulus, collega եւ ejusdem doctrinae, sectae. Աշակերտակից. կրթեալն ի նոյն վարդապետութիւն. հաւատակից, եւ աղանդակից.

Գայր առ ուսումնակիցսն իւր ի վարդապետարանն։ Եւ յովհաննէս գնաց առ ուսումնակիցս իւր։ Պօղոս անուն ուսմնակից նիւսացւոյն։ Լեալ էին միմեանց ուսմնակիցք. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։ Վանակ. հց.։ Վրդն. պտմ.։)

Իգնատիոս աղաչէր զսուրբն պօղիկարպոս զուսմնակիցն իւր. (Ճ. ՟Գ.։)

Զերիցունս եկեղեցւոյն փողոտել, եւ զուսումնակիցս (այսինքն զդաւանակիցս) նոցա հանել ընդ սուր. (Բուզ. ՟Դ. 54։)

Այսուիկ եւ մեք մոլորեսցուք՝ ուսումնակիցք եղեալ նոցա. (Պրպմ. ՟Լ՟Թ։)

adj.

ՈՒՍՈՒՄՆԱԿԻՑ. ա. որպէս Ուսուցչակից, վարդապետակից. συνδιδασκαλίτης condoctor.

Այժմ սկսայ աշակերտ լինել, եւ խօսիմ ընդ ձեզ իբրեւ ընդ ուսումնակիցս իմ. (Ածազգ. ՟Գ։)