s.

violator or breaker of a vow, of a convention;
infringer, transgressor, offender;

adj.

false-hearted, unfaithful, perfidious.

adj.

Որ զանցանէ զուխտիւ. ուխտադրուժ. ուխտակորոյս. եւ իբրեւ Ուխտազանցական.

Ուխտազանց ի միաբանութենէս մերմէ որոշեսցի։ Ի ներքին ընտանեաց՝ դրժողաց ուխտազանցաց։ Զուխտազանցդ օրինացն աստուծոյ. (Փարպ.։ Արծր. ՟Գ. 12։ Տէր Իսրայէլ. հոկտ. ՟Ի.։)

Ուխտազանց եղեն յաստուծոյ հարցն իւրեանց. (՟Ա. Մնաց. ՟Ե. 25.) յն. ἁθετέω praevaricor.

Ի ձեռն ուխտազանց յանցաւորութեանն. (Եղիշ. դտ.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Ուխտազանցեմ

Ուխտազանցութիւն, ութեան

Voir tout