adj.

Գործակից մրցանաց. մարտակից. օգնական.

Կարօտի առ զօրաւոր մրցակիցս։ Ճշմարտութեանն քրիստոսի գառինն աստուծոյ մրցակիցք են. (Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. յայտն.։)

Կամ Դիմամարտ. հակառակորդ. ախոյեան.

Խնդան ի սպանանել զմրցակիցս։ Ապա թէ անզեղջ մնան յամբարտաւանութիւն, մրցակից ունին զաստուած, եւ կործանիչ. (Լմբ. առակ.։)

Ի կրկի՛ն միտս բերի ասելն Յիւր ուղղութեանն փոյթ զհպարտութիւնն ունիցի մրցակից. (Կլիմաք.։)