groaning, lamentation, complaint, woes.
ՀԵԾՈՒԹԻՒՆ στεναγμός emitus. որ եւ ՀԵԾԵԾՈՒԹԻՒՆ. Հեծեծանք. ցաւագին հառաչանք. յոգւոցհանութիւն. Տե՛ս (Ծն. ՟Գ. 16։ Ել. ՟Բ. 24։ Դտ. ՟Բ. 18։ Յոբ. ՟Գ. 24։ ՟Ի՟Գ. 2։ Սղ. ՟Զ. 7։ ՟Լ՟Է. 9. եւ այլն։)
Վնասակար է հեծութիւն ծնողաց՝ որդւոց. (Պղատ. օրին. ՟Ժ՟Ա։)
Ի խորոց սրտին մռնչէ յոգւոց հանութեամբ. եւ ո՛ւր ուրեմն հեծութեամբ սկիզբն արարեալ՝ յայտնէ զամենայն. (Խոր. ՟Ա. 25։)
Տրտմութեամբ եւ հեծութեամբ եւ յոգւոց հանելով միշտ ի վշտի մաշեն զանձինս իւրեանց. (Խոսր.։)
Ձայն հառաչանաց հեծութեան սրտի. (Նար. ՟Ա։)
Ո՜ տէր. որ է հեծութիւն աղօթից. (Բրսղ. մրկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | հեծութիւն | հեծութիւնք |
| accusatif | հեծութիւն | հեծութիւնս |
| génitif | հեծութեան | հեծութեանց |
| locatif | հեծութեան | հեծութիւնս |
| datif | հեծութեան | հեծութեանց |
| ablatif | հեծութենէ | հեծութեանց |
| instrumental | հեծութեամբ | հեծութեամբք |