hy    |   fr

Կռփումն, ման

s.

cf. Կռփանք.

cf. ԿՌՓԱՆՔ.

Կռփումն գլխոյն. (Նար. ՟Կ՟Զ։)

Կռփումն մարմնոյ. (Եղիշ. ՟Ը։)

Զմարմնոյս խայթ դնէ, եւ զնորայն կռփումն. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ի՟Գ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif կռփումն կռփմունք
accusatif կռփումն կռփմունս
génitif կռփման կռփմանց
locatif կռփման կռփմունս
datif կռփման կռփմանց
ablatif կռփմանէ կռփմանց
instrumental կռփմամբ կռփմամբք