cf. Կռուփս հանեմ;
to vex, to plague, to use ill, to injure or affront contumeliously, to outrage;
— զաղքատս, to smite with the fist of wickedness;
to trample the poor under foot, to oppress.
κολαφίζω, κονδυλίζω, τύπτω πυγμαῖς colaphis caedo, pugnis caedo, vel percutio κολάζω punio եւ այլն. Կռփօք հարկանել. կռուփս հանել. կռփահարել. բռնցի կամ մուրցացի տանջել՝ մանաւանդ զկառափն. ապտակել. խոշտանգել. նեղել. հարկանել. կատել. կծանել. խայթել. նախատել. թշնամանել. հարստահարել. մուշտա զարնիլ, գլխուն զարնել, մշտել, չարչրկել, ծեծել. (լծ. թ. խըրփալաամագ ).
Կռփեցին զնա. (Մտթ. ՟Ի՟Զ. 67։)
Հրեշտակ սատան՝ կռփել զիս. (՟Բ. Կոր. ՟Ժ՟Բ. 7։)
Կռփէք զանաւագն։ Կռփեն զորբս։ Կռփէին զգլուխս աղքատաց։ Ի բարձրութիւն այնոցիկ, որք կռփեալք էին յիսրայէլի. (Ես. ՟Ծ՟Ը. 4։ Մաղ. ՟Գ. 5։ Ամովս. ՟Բ. 7։ Յուդթ. ՟Ժ՟Զ. 6։)
Զկոյրս ոչ կռփեմք, այլ առաջնորդեմք. (Դիոն. թղթ. ՟Ը։)
Ծանր բեռամբ տուժից նեղէր եւ կռփէր զնոսա։ Ի պատերազմի անդ՝ որ ընդ հայսն էր, կռփեալ լինէր. (Եկւս. Պտմ. ՟Ը. 15։ ՟Թ. 8։)
Ապտակեալ, կռփեալ, ձաղեալ։ Ձեռաց կռփողացն. (Խոսր. պտրգ.։ Նար. ՟Լ՟Զ։)
Քարամբ զբարի պտուղն կռփէին. (Եփր. ի ստեփ.։)
Զչարս ի մարդկանէ իբրեւ կարկուտ ձայն պատգամաց նոցա կռփէր. (Լմբ. ովս.։)
Ի չարն՝ կռփիս ի խղճէ մտացդ, եւ ի բարին մխիթարիս. (Լմբ. առակ.։)
Ի կռփելոյ խղճի մտացն. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Խ՟Թ։)
Կռփեաց խստագոյնս զգլուխս նոցա. (Ոսկ. գծ.։)
Ամլութիւն իմ կռփէր զիս. (Եփր. թագ.։)