s.

who strikes with the fist;
who uses harshly.

adj.

Որ կռփէ (ըստ ամենայն առման)

Նմա տուաւ հրեշտակ կռփիչ սատան. (Ոսկ. ՟ա. տիմ.։)

Խաւարն թանձրամած՝ կռփիչ խաւարելոցն կռամոլութեամբ. (Նախ. ել.։)

Գթութիւնն կռփիչ հպարտութեան. (Յճխ. ՟Ժ։)

Կռփիչ հանապազորդեան՝ գլխոյ գագաթան հպարտացեալ չարագործին շերտս այս տաշեցեալ. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)

Իշխանն կռփիչ է չարաց. (Եփր. հռ.։)

Եղիա կռփիչ իսրայէլի։ Ճրագ լուսատու՝ կռփիչ խաւարի. (Անան. ի յհ. մկ.։)

Բարկացաւ տէր, եւ ետ նոցա կռփիչս (զայլազգիս). (Տօնակ.։)

Կռփիչ եւ շլացուցիչ տկար աչաց լինի պայծառութիւն արեգական. (Ճ. ՟Գ.։)