βαρύτερος, -ον gravior, -ius. Առաւել կամ յոյյժ ծանր (ըստ ամենայն առման).
Ծանրագոյն քան զաւազ, կամ քան զերկոսեան. քան զխաւար. քան զիս, քան զձեզ. (Յոբ. ՟Զ. 3։ Իմ. ՟Ժ՟Է. 20։ Թուոց. ՟Ժ՟Ա. 14։ Օր. ՟Ա. 17։)
Ծանրագոյն իմն է նոցա։ Ծանրագոյն թուի, կամ գրի։ Ծանրագոյնք են ընչասիրաց՝ ողորմութիւնքն. (Ոսկ. ՟բ. կոր.։ Ոսկ. ՟ա. տիմ.։ Մաշկ.։ Մանդ. ՟Ը։)
Լուր լուար ծանրագոյն՝ թէ եւ այլն. (Կանոն.։)
Որ հեղգագոյն եւ ծանրագոյն են զգայութիւնք։ Զծանրագոյնս մտօք (այսինքն զթանձրամիտս). (Փիլ. ՟ժ. բան.։ Պիտ.։)
Թողութին զծանրագոյնսն յօրինակացն. (Բրսղ. մրկ.։)
Ծանրագոյն իմն հրաման տայր. (Ոսկիփոր.։)
Զի խրոխտացեալ՝ ջերմագոյն իմն շնչէ եւ ծանրագոյն յռնդացն. (Եփր. աւետար.։)
Գլխաւորն պատժէ ծանրագոյն. (Մխ. դտ.։)
Ծանրագոյնս լսել. (Ոսկ. յհ.։)