cf. Խրատուկ.
ԽՐԱՏՏՈՒ παιδεύων, συμβουλεύων, σύμβουλος, συμβιβάζων instructor, consiliarius եւ այլն. որ եւ ԽՐԱՏԱՏՈՒ. Տուօղ զխրատ եւ զխորհուրդ բարի կամ չար. Խրատ տուօղ.
Ոչ լսէի ձայնի խրատտուի իմոյ. (Առակ. ՟Ե. 13։)
Ու՞ր են դպիրքն, ու՞ր են խրատտուքն։ Ո՞վ գիտաց զմիտս տեառն, որ եւ խրատտու լինիցի նմա. (Ես. ՟Լ՟Գ. 18։ ՟Ա. Կոր. ՟Բ. 16։)
Ոչ յումեքէ խրատտուէ դրդեալ. (Աբր. մամիկ.։)
Հարց հոգւորաց եւ խրատտուաց. (Սարգ. յուդ. ՟Բ։)
Յիմարութեան բանք՝ զոր պատասխանեն նոքա խրատտուաց իւրեանց. (Շ. ընդհ.։)
Վարժեա՛ ճշմարիտ խրատտուացն հաւատալ. (Լմբ. իմ.։)
Է ինչ փրկութիւն եւ ըարեօք գտանել՝ կամ ի բժշկաց, կամ ի գանէ խրատտուաց. այսինքն դաստիարակաց եւ այլն. (Ոսկ. ես.։)
Առ ամենայն՝ խրատտուաւ չարաւ վարեցեալ. (Փիլ. իմաստն.։)
Ընդ իշխանին վատ խրատտուին անկանել. (Եզնիկ.։)
Վատթար արանց խրատտուաց. (Եղիշ. ՟Գ։)
Բանք անօրինացն զօրացան՝ խրատտուացն զանօրէնութիւնս. (Տօնակ.։)
Ըստ առաջին խրոհրդական խրատտուացն։ Պատգամ ի ներքս յղէին զնոյն խրատուն իւրեանց. (Եղիշ. ՟Բ։)
Զխրատտուի կարգ, եւ ոչ զօրէնդրի ցուցանէ այսոքիւք։ Այնպիսի իսկ միտք վայելէին խրատտուաց, ոչ միայն ողոքել, այլ եւ կասկծեցուցանել. յն. խոհրդատուաց. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 20. 22։)
ԽՐԱՏՏՈՒ ոյ. գ. Որպէս Խրատտութիւն.
Իբրեւ խրատտուով յառաքինութենէ քաջութիւն. (Աթ. սղ.։)