ԽՈՊԱՆՈՒԹԻՒՆ ԽՈՊԱՆՈՒՄՆ. cf. ԽՈՊԱՆԱՑՈՒՄՆ. ἑρημία desolatio. Խօթութիւն մտաց խոպանութեան քրիստոսամարտիցն. (Կիւրղ. գանձ.։)
Խոպնութիւն զաստուածայնոցն պարգեւաց. (Դիոն. եկեղ.։)
յեղծումն եւ ի խոպանումն եւ յապականումն վարակեալ. (Յհ. կթ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | խոպանութիւն | խոպանութիւնք |
| accusatif | խոպանութիւն | խոպանութիւնս |
| génitif | խոպանութեան | խոպանութեանց |
| locatif | խոպանութեան | խոպանութիւնս |
| datif | խոպանութեան | խոպանութեանց |
| ablatif | խոպանութենէ | խոպանութեանց |
| instrumental | խոպանութեամբ | խոպանութեամբք |