Երեքկին

adj.

τρισσός, -ττός, τρισπλάσιος, τρίτος triplex, ternus, trinus, tertius Երրեակ. եռեակ. երեքնակ. երեքպատիկ. եռամասնեայ. երրորդ.

Անջրպետք առ անջրպետօք երեքկին. (՟Ա. Թագ. ՟Է. 4։)

Պատուհանք բացեալք երեքկին. (Եզեկ. ՟Խ՟Ա. 16։)

Լեզու երեքկին զբազումս սասանեաց։ Լեզու երեքկին զկանայս ժրագլուխս եհան. (Սիր. ՟Ի՟Ը. 16. 19։)

Յերկպատիկսն եւ յերեքկինսն։ Միւս եւս՝ որ յերեքկնաց է։ Երեքկինք, եւ յերեքկնէ. (՟Ա. ՟Գ. ՟Թ. ՟Ի՟Է. որ են քառասուն. Փիլ. ստէպ։)

Երեքկնոյն արեգական». յն. միհրայ. (Դիոն. թղթ.։)

Երեքկին լուսով աստուաածութեանն պայծառացաւ. (Արշ.։)

Վասն սրբոցն օրհնաբանութեան երեքկին ալէլուօք. (Լմբ. յայտն.։)

Ունին զնոյն սքեմ, բայց եմափոր երեքկին. (Մխ. դտ.։)

adv.

ԵՐԵՔԿԻՆ. մ. τρισσῶς tripliciter, trifariam, tertio Երրակի. երեքկնակի. եռապատիկ. երիցս, կամ երրորդ անգամ.

Գրեա՛ զնոսա յանձին քում երեքկին, ի խորհուրդս, ի գիտութիւն, եւ ի հանճար. (Առակ. ՟Ի՟Բ. 20։)

Երեքկին ամենայն ինչ բաժանեալ է. (Փիլ. լին.։)

Երեքկին զնա պսակեալ. (Յհ. կթ.։)

Խորհրդաբար ջուրն երեքկին զսեղանովն ցնդեցաւ. (Բրս. գորդ.։)

adj.

ԵՐԵՔԿԻՆ, կնոջ կամ կնոյ. ա. τρίγαμος ter uxorem ducens Երիցս ամուսնացեալ, երիցս կանայս առօղ հետզհետէ. իրեք անգամ կարգըւօղ.

Եղիցի ապաշխարութիւն նորա երեքկնոյն. (Կանոն.։)