Անշշունջ

adj.

ἅφωνος, ἑνέος, κωφέων. voce destitutus, mutus, surdus, silens. Ուր չիք շշունջ կամ շշնջիւն. անձայն. անբարբառ. անխօս. լուռ. համր.

Պայթուսցէ զնոսա անշըշունջս ուռուցեալս։ Զանշըշունջ կուռսն. (Իմ. ՟Դ. 19։ ՟Գ. Մակ. ՟Դ. 12։)

Կոչեցեր անշշունջս։ Անշշունջ լռութեամբ. (Ագաթ.։) Գրի եւ ԱՆՇՇՈՒՆՉ, ԱՆՇՐՇՈՒՆՋ։

adv.

Առանց շշնջման. լուռ. լռիկ.

Անշշունջ կալ. (Դատ. ՟Ժ՟Զ. 2։ Գծ. ՟Թ. 7։) (Պիտ.։)