adj.

uncultivated, uncivilised, unpolished;
indocile, untractable.

adj.

Որ չէ կիրթ. ոչ կրթեալ. անվարժ. անհմուտ. անփորձ. անմասն. չսորված. թալիմսիզ. ալըշմամըշ. աճամի. պեխապէր.

Անկիրթ մարդոյն. (Եղիշ. ՟Բ։)

Անկիրթ մտօք համոզել. (Յհ. կթ.։)

Զանկիրթն վարժից. (Նար. խչ.։)

Որք անկիրթ են իմաստից. (Լմբ. պտրգ.։)

Բարիք՝ անկիրթք չարեաց (հրեշտակք). (Նար. ՟Ձ՟Ա։)

Անկիրթ մարմնական կրից (Աստուած). (Լմբ. սղ.։)

Կամ անսովոր. օտար. նոր իմն. ահայըպ.

Անկիրթ պատահումն. (Նար. ՟Կ՟Թ։)

Ի տան հօր ասելն՝ վասն Դաւթի կարծել՝ անկիրթ ոչ է. (Իգն.։)