cf. Անկատարելութիւն.
ԱՆԿԱՏԱՐԵԼՈՒԹԻՒՆ ԱՆԿԱՏԱՐՈՒԹԻՒՆ. ἁτέλεια, τὸ ἁτελές. imperfectio. Պակասութիւն կատարելութեան. թերութիւն. պակասութիւն. էքսիքլիք. թագսիր.
Յանկատարելութենէ հաղորդ լինել կատարողական հանճարոյ։ Կերակուր կատարելագործ է կերակրողացն՝ զանկատարելութիւն նոցա եւ զկարօտութիւն լնուլ. (Դիոն.։)
Ի կատարելութենէ ելանել յանկատարելութիւն. (Կիւրղ. գանձ.։)
Փոփոխումն յանկատարելութենէն ի կատարումն. (Շ. ՟ա. յհ. ՟Ժ՟Զ։)
Ի գործոց՝ բազումս անկատարելութեամբ յարել՝ ո՛չ է պիտանացու. (Բրս. հց.։)
Անկատարելութիւն բանի. (Մաքս. նշ. եկեղ.։)
Անկատարութիւն ոգւոյն բանականի. (Խոր. ՟Ա. 2։)
Իսկ առ Աստուած՝ ո՛չ մարմին. եւ աճումն նորին, եւ ոչ անկատարութիւն. (Լմբ. պտրգ.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | անկատարութիւն | անկատարութիւնք |
accusatif | անկատարութիւն | անկատարութիւնս |
génitif | անկատարութեան | անկատարութեանց |
locatif | անկատարութեան | անկատարութիւնս |
datif | անկատարութեան | անկատարութեանց |
ablatif | անկատարութենէ | անկատարութեանց |
instrumental | անկատարութեամբ | անկատարութեամբք |