adj.

that cannot be plundered or robbed.

adj.

ԱՆԿԱՊՈՒՏ ԱՆԿԱՊՏԵԼԻ Որ ոչն կապտի. անկողոպուտ. անկողոպտելի. անեղծ. անկորուստ. որ չի թալլըւիր, չի գողցուիր. գափըլմազ.

Գանձ անկապուտ. (Յճխ. ՟Ժ՟Ա։)

Կուսութեան նորա անկապուտ մնալով. (Զքր. կթ. ննջ.։)

Զգեստ կամ զարդ անկապուտ։ Անկապուտ ճոխութիւն կամ իշխանութիւն, կամ կեանք. (Նար.։)

Անկապուտ ուխտ հաստատեալ. (Շ. վիպ.։)

Անկապուտ զնորայն պահելով զեղանակ շարժման. (Մագ. ՟Թ։)

Անկապտելի գանձ. (Անյաղթ բարձր.։)

Առ պսակն անկապտելի։ Անկապտելի անուամբ. (Նար.։)

adv.

Առանց կապտեալ լինելոյ. անվնաս. անքոյթ.

Փրկեսցէ անկապուտ զանձն քո. (Առակ. ՟Ի՟Բ. 23։)

Կուռ վառեալ, անկապուտ պնդեալ. (Նար. մծբ.։)