s.

want, imperfection, incompleteness, defectiveness, faultiness.

s.

Նուազութիւն. պակասութիւն. անկատարութիւն. յետնութիւն. պակսութիւն.

Հասակի թերութիւն առնէ զնա աշխարելի. (Լմբ. ժղ.։)

Ո՛չ զթերութիւն իւր ճանաչէ, եւ ոչ զառ ի գործսն յառաջել գիտասցէ. (Բրս. հց.։)

Պա՛րտ է փոքր մի տանել թերութեան առնն. (Խոր. ՟Գ. 63։)

Թերութիւն բանից, կամ բարուց, մտաց, հաւատոց։ Կատարելութիւն ի թերութեան։ Անպակաս աճելութիւն լրման թերութեան։ Թերութիւն վրիպանաց։ Նախնոյն թերութիւն. (Նար.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif թերութիւն թերութիւնք
accusatif թերութիւն թերութիւնս
génitif թերութեան թերութեանց
locatif թերութեան թերութիւնս
datif թերութեան թերութեանց
ablatif թերութենէ թերութեանց
instrumental թերութեամբ թերութեամբք