adj. s.

foreigner, stranger;
pagan, gentile, heathen;
foreign;
different, unlike.

adj. s.

Երբեմն՝ որ էր յայլմէ ազգէ եւ ի կրօնից արտաքոյ եբրայեցւոց. եւ այժմ՝ որ չիցէ քրիստոնեայ. օտարազգի. օտարոտի. այլասեռ. բարբարոս. հեթանոս. դրսի ազգէ, այլազգ. եէպանճի. էճնէպի. ախէր միլլէթտէն. պարպարըշ. թիւրք. եւ այլն. ἁλλογενής, ἁλλόφυλος, ἁλλότριος, βάρβαρος. aliegena, alienus, extraneus, barbarus

Հանել զամենայն կանայս այլազգիս։ Արարաք զկանայս յայլազգեաց երկրիս այսորիկ։ Յամենայն հեթանոսաց երկրի եւ ի կանանց այլազգեաց։ Յամենայն որդւոցն այլազգեաց։ Առ ժողովուրդս այլազգիս։ Ամենայն այլազգի մի՛ կերիցէ ի նմանէ։ Զայլազգիսն՝ որ եկեալ յեցեալ իցեն ի տէր։ Ինձ այլազգիք հնազանդ եղեն. եւ այլն։

Չխառնակել յայլազգիս. (Ագաթ.։)

Ի ձեռս օտար մարդկանս եւ այլազգեաց գրաւելով. (Պիտ.։)

Ոչ միայն առ հաւատակից քրիստոնեայս, այլ եւ առ այլ ազգիս։ Ի քրիստոնէից ոք ընդ այլազգւոյ իշխանութեամբ. (Շ. ընդհ.։)

Կամ որ է յայլմէ ցեղէ. եւ կամ օտարական եւ անծանօթ ոք. ղարիպ

Այլազգի ոք՝ որ չիցէ ի զաւակէ Ահարոնի։ Օտար համարեցան զիս, այլազգի թուէի առաջի նոցա. (Թուոց. ԺԶ. 40։ Յոբ. ԺԹ. 15։)

Այլազգիք յայլ օր տօնեն (այս ինքն այլք ի քրիստոնէից). (Ոսկիփոր.։)

Իբր այլազգ. այլագունակ. այլափոխեալ. եւ տարբեր. ἑξηλλαγμένος. immutatus, diversus

Աննման են այլոց կեանք նորա, եւ այլազգի շաւիղք նորա. (Իմ. ՟Բ. 15։)

Այլազգի համարձակութիւն ունիմ առ տէր իմ. (Ճ. ՟Բ.։)

Եւ այլաբուն. այլագոյ. կամ այլացեղ. ἕκφυλος.

Ոչ որոշեմք յերիս այլազգիս եւ օտարոտիս, զի մի՛ զԱրիոսին մոլիցիմք. (Առ որս. ՟Բ։)