չ.

ԱՄԲԱՐՏԱՒԱՆԵՄ ԱՄԲԱՐՏԱՒԱՆԻՄ. Հպարտանալ. փքանալ. գոռոզանալ. սոնքալ. մազրուրլանմագ. խօրօզլանմագ. ὐπεριφανεύομαι, ὐψηλά φρονέω. superbio, arroganter ago, alta sapio

Խոնարհեցուցեր զանձն քո, եւ ասացեր, թէ ամբարտաւանեցի։ Մի՛ ամբարտաւանէք, այլ ընդ խոնարհս զիջանիցիք։ Բարձրացաւ սիրտ նորա, եւ ոգի նորա զօրացաւ յամբարտաւանել։ Կամեցան հպարտանալ, ամբարտաւանել։ Յամբարտաւանիլ (կամ նել) ամբարշտին՝ այրի աղքատն. եւ այլն։

Ի բաց ոստուցեալ՝ վայրենապէս ամբարտաւանէ։ Ի սակաւուն տըւչութիւն դոյզն փառաւորիլ ոչ ամբարտաւանիս։ Ամբարտաւանեցայ փոշիս շնչաւոր. (Նար.։)

Գտանի եւ ԱՄԲԱՐՏԱՒԱՆԵՑՈՒՑԱՆԵԼ.

Ամբարտաւանեցուցանել ջանաս յինէն զժողովուրդսդ. (Ճ. ՟Բ. որ ի Ճ. ՟Ա.) գրի ԱՊՍՏԱՄԲԵԼ։