to be ashamed, to blush with shame, to be confounded.
αἱσχύνομαι, καταισχύνομαι, ἑντρέπομαι. pudefio, erubeso, perturbor Ամօթ կրել. զամօթի հարկանիլ. պատկառիլ. շառագունիլ. խռովիլ. ամըչնալ, խպնիլ, կարմրիլ. ութանմագ. առլանմագ. գըզարմագ.
Էին երկոքեան մերկ, եւ ոչ ամաչէին։ ՅԵգիպտոսէ ամաչեսցես, որպէս ամաչեցերն յԱսորեստանւոյն։ Կացին մնացին ամաչեցեալք։ Որպէս խորշիցի զօր ամաչեցեալ։ Թէպէտ եւ նախատի վատ, ոչ ամաչէ։ Ամաչեսցեն եւ յամօթ լիցին։ Ամաչեսցեն անօրէնք յունայնութեան իւրեանց։ Մի՛ ամաչեսցեն վասն իմ՝ որ համբերեն քեզ։ Դարձցին առ ժամայն ամաչեցեալ. եւ այլն։
Յիւրեանց բանիցն իսկ ոչ ամաչիցեն. (Եզնիկ.։)
Ամաչէր ընդ նոյնն, եւ տրտմէր. (Գր. տղ. թղթ.։)
Ամաչեմ ընդ քո, թագաւոր։ Ամաչեմ ի վերայ անզգամութեանդ ձերոյ. (ՃՃ.։)
Ամաչեսցէ սատանայ ի գործս չարեաց։ Ո՞վ ոք զազրացաւ, եւ ոչ ամաչեաց։ Ամաչեցելոց դիմաց. (Նար.։)
Ե՛ս եմ ասէ, ոչ ամաչեալ յառաջագոյն կուրութենէն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 11։)
Յոյժ ամաչեալ եղեւ ընդ այնոսիկ եղբայրն. (Վրք. հց.։)
Ամաչելի գործ՝ անխրատաբար ունելով առ մարդկայինս. (Բրս. գոհ.։)
Նմանութեամբ եւ ոճով ասի.
Կարի յոյժ ամաչեաց նովաւ շուայտութիւն. (Եղիշ. ՟Ը։)
Յայնժամ շտեմարանք զեղեալք, իսկ այժմ դատարկացեալք եւ ամաչեցեալք. (Յհ. կթ.։)