cf. Ահաբեկ առնել.
Ահաբեկ առնել. զարհուրեցուցանել. դողացուցանել. դղրդել. ահ արկանել. վախ տալ. գօրգութմագ.
Ահաբեկէր զլսօղսն ... Կամէին ահաբեկել զկոյրն, որպէս զի ուրասցի։ Ահաբեկեաց զնոսա ասացելովքս. (Ոսկ. յհ. եւ Ոսկ. գծ.։)
Ահաբեկեալ զամենայն ամբոխն. (Ագաթ.։)
Զարհուրիլ. ահաբեկ լինել.
Ահաբեկին ամենայն ազգք հաւատացելոց Քրիստոսի. (Ուռհ.։)
Յակովբ յեղբօրէն ահաբեկէր։ Ահաբեկեալք լինէին ի ժամանակէն, զի նսեմացեալ էր. (Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. յհ.։)
Ոչ երկեաւ ամբարիշտն, եւ ոչ ահաբեկեցաւ. (ՃՃ.։)
Ահաբեկեալ յահէ անտի զօրութեանց արարչութեան։ Բազումք ահաբեկեալ՝ սկսան զրահել պնդապէս։ Յուժգնութենէ կենդանեաց ահաբեկեալք. (Ագաթ.։ Եղիշ. ՟Բ։ Յհ. իմ. պաւլ։)